سابقه و هدف: با توجه به شيوع بالاي انواع تاکيکاردي هاي حمله اي فوق بطني و موفقيت هاي حاصل از درمان با استفاده از امواج راديوفرکانسي، اين تحقيق با هدف تعيين تاثير درماني امواج راديوفرکانسي بر مبتلايان بهPSVT بر روي مراجعين به بيمارستان شهيد مدرس در سالهاي 79-1378 انجام شد.
مواد و روش ها: تحقيق به روش کارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد، انجام گرفت. تشخيص تاکيکاردي حمله اي فوق بطني بر اساس شکايت تپش قلب ناگهاني به همراه علائم الکتروکارديوگرافيک گذاشته شد. پس از بررسي الکتروفيزيولوژيک اوليه جهت تعيين نوع PSVT اقدام به ابليشن شد. تکنيک غالب درAVNRT ابليشن مسير آهسته بود. درAVRT نيز براي راههاي فرعي واقع در سمت چپ قلب عمدتا از طريق سپتوستومي اقدام به ابليشن شد. تاثير درماني در AVNRT با معيار عدم قابليت اينداکشن آريتمي، از بين رفتن فيزيولوژي دوگانه گره دهليزي بطني و طولاني شدن دوره تحريک ناپذيري گرهAV و در AVRT با معيار عدم قابليت اينداکشن آريتمي، عدم هدايت رتروگراد به دهليز حين پيس بطني توام با تزريق آدنوزين جهت بلوک انتخابي گره AV و از بين رفتن موج دلتا مورد سنجش قرار گرفت. عوارض استفاده از امواج راديوفرکانسي با شاخص هاي بلوک گره AV، سکته مغزي، پنوموتوراکس و ترومبوز وريدهاي عمقي بررسي شدند. مدت پيگيري بيماران حداقل 3 ماه پس از ابليشن بود. عود بيماري بر اساس مراجعه بيمار با شکايت تپش قلب ناگهاني و يافته هاي الکتروکارديوگرافي استانداردPSVT تشخيص داده شد.
يافته ها: از 84 بيمار مورد بررسي، 12 نفر به دلايل مختلف حذف شدند. سن بيماران 42±14.5 سال بود. 30 نفر مرد (41.7%) و 42 نفر (58.3%) زن بودند. AVNRT %51.4 و AVRT %48.6 بودند. ميزان موفقيت کلي 76.4% و به طور خاص، در %89.2 AVNRT و در %62.9 AVRT بود (p<0.05). در بين انواع AVRT نيز بيشترين ميزان موفقيت در نوع Left posterolateral بود (p<0.05). عارضه در 6.9% موارد در اثر ابليشن مشاهده شد. عود آرتيمي پس از ابليشن موفق در 55% بيماران ديده شد. ميزان موفقيت ابليشن طي تحقيق سير صعودي داشته و از 77.8% در AVNRT و 44.4% در AVRT در شش ماهه اول به ترتيب 100% و 69% در شش ماهه آخر رسيد (p<0.05). همچنين بيماراني که شدت حملات تاکيکاردي در آنها بيشتر بود شاني موفقيت بيشتري با ابليشن (82.6%) در مقايسه با بيماراني که شدت حملات آنها کم بود (60%) داشته اند (p=N.S).
نتيجه گيري و توصيه ها: درمان تاکيکاردي حمله اي فوق بطني توسط امواج راديوفرکانسي روش موثر و نسبتا بي خطري است. با توجه به درصد موفقيت بالا، عود بسيار کم و همچنين بي نياز نمودن بيمار از مصرف داروهاي مختلف آنتي آريتميک و مراجعات مکرر به اورژانس مي توان آن را به عنوان روش درمان انتخابي در اين نوع آريتمي به ويژه در افراد علامتدار پيشنهاد نمود. در اين مطالعه ميزان موفقيت ابليشن با محل راه فرعي و تکرار حملات آريتمي ارتباط مستقيم داشت.