خانم‌هایی که نسبت به دیگران بیشتر ورزش می کنند حدود ۲۰ درصد کمتر از کسانی که تحرک کمتری دارند دچار افسردگی می‌شوند. زنان می توانند با ورزش بیشتر و تماشای کمتر تلویزیون از ابتلا به افسردگی جلوگیری کنند.
محققین در بررسی های خود به این نتیجه رسیده اند که آن دسته از زنانی که بیشتر ورزش می کنند ۲۰ درصد کمتر از آنهایی که تحرک کمتری دارند به افسردگی مبتلا می شوند. به عبارتی این تحقیقات لزوم ورزش منظم را بر سلامتی جسم و روح فرد تأکید می‌کند. این نتیجه بیانگر این موضوع نیست که کسانی که بیشتر تلویزیون تماشا می کنند و کمتر ورزش می‌کنند دچار افسردگی می‌شوند اما هر چه زمان صرف شده زنان برای ورزش بیشتر باشد اعتماد به نفس در آنان بیشتر می‌شود و ترشح هورمون اندورفین در خون آنها بیشتر می‌شود. در این بررسی حدود 50 هزار زن مورد بررسی قرار گرفتند و میزان ساعات تماشای تلویزیون، فعالیت بدنی و تشخیص افسردگی در آنها مورد بررسی قرار گرفت.همچنین محققین شیوه و سبک زندگی، جنبه های سلامت مانند سیگار، ورزش و میزان فعالیت بدنی آنها را مورد ارزیابی قرار دادند و دریافتند که افرادی که در طول روز 90 دقیقه ورزش می کردند 20 درصد کمتر از کسانی که روزانه 10 دقیقه ورزش می‌کنند به افسردگی دچار می‌شوند. پیاده روی سریع، شایع‌ترین ورزشی است که که زنان را از ابتلا به افسردگی نجات می‌دهد.
دانشمندان دریافتند زنانی که در طول روز 3 ساعت یا بیشتر تلویزیون تماشا می کنند، 13 درصد بیشتر از آنهایی اصلا تلویزیون نمی بینند به افسردگی مبتلا می‌شوند.
همچنین نتایج نشان می‌دهد، 15 دقیقه ورزش روزانه یا 90 دقیقه ورزش در طول هفته (مثلاً پیاده روی تند) باعث افزایش طول عمر به اندازه سه سال شده و حدوداً 4 درصد از مرگ و میر می کاهد. این کمترین میزان فعالیت برای بزرگسالان است تا فواید بهداشتی آن را مشاهده کنند و نقطه مقابل آن یک زندگی کم تحرک با روزانه شش ساعت تماشای تلویزیون است که پنج سال از متوسط عمر کم می‌کند. بنابراین افراد باید رویکردی انعطاف‌پذیرتر به ورزش داشته باشند و بزرگسالان می‌توانند هفته‌ای ۱۵۰ دقیقه به فعالیت ورزشی بپردازند. مثلاً دو تاده دقیقه در روز، یا پنج تا ۳۰ دقیقه در هفته باشد. حداقل پانزده دقیقه ورزش در روز نقطه شروع خوبی برای کسانی است که در حال حاضر ورزش نمی‌کنند یا کم ورزش می‌کنند. افراد ناخودآگاه با شروع ورزش روزانه هر روز میزان آن را افزایش داده و از آن لذت می‌برند. فعالیت فیزیکی فواید بسیاری دارد.

ارتباط بی تحرکی و فقدان فعالیت بدنی با سرطان روده و سینه
پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که در حدود ۴۹ هزار مورد تشخیص سرطان سینه و ۴۳ هزار مورد تشخیص سرطان روده در هر سال در آمریکا با زیاد شدن بی تحرکی و کاهش فعالیت بدنی در بین مردم ارتباط مستقیم دارد. همچنین نتایج آزمایشاتی که انجام گرفته نقش پروتئین به عنوان یک نشانگر التهابی، را در بروز سرطان مرتبط می‌کند. این نتایج همچنین بیانگر این موضوع است که میزان فعالیت در بین زنان یائسه سطح پروتئین را به میزان زیادی کاهش می‌دهد. گرچه پزشکان هنوز ارتباط این التهاب را با سرطان نمی دانند اما آنچه پیداست این است که روند التهاب در بدن شخص، منجر به ایجاد ماده‌ای به نام «سیتوکین» می‌شود. سیتوکین‌ها مواد شیمیایی به وجود آمده از واکنش سیستم ایمنی بدن می‌باشند که باعث تکثیر سلول ها شده و مانع از مرگ سلولی می‌شوند. این فرایند باعث افزایش خطر سرطان می‌شود و مشخص شد که 30 درصد افزایش تحرک و فعالیت بدنی، به کاهش ابتلا به سرطان روده و سینه حدود 25 درصد می انجامد.

فعالیت بدنی و ورزش، خطر عود سرطان را کاهش می‌دهد
همه بیماران سرطانی باید یک برنامه منظم ورزشی را دنبال کنند. شواهد نشان می‌دهد ورزش بر بهبود بیماران سرطانی تأثیر خوبی دارد. توصیه می‌شود بیماران سرطانی هفته ای 2.5 ساعت ورزش کنند. نتیجه تحقیقات تازه نشان می‌دهد ورزش می‌تواند خطر مرگ به دلیل سرطان را کاهش دهد و عوارض جانبی درمان را به حداقل برساند. گزارشی که به دست آمده نشانگر آن است که اکثر کسانی که بیماری سرطان دارند فعالیت جسمی کافی ندارند و بیمارانی که درد آنها مداوا شده باید در هفته حدودا 150 دقیقه ورزش ملایم انجام دهند و ورزش طی دوره اکثر انواع درمان‌ها و بعد از آن ضرری ندارد و درمان‌شدگان سرطان باید از غیرفعال بودن اجتناب کنند. ورزش هایی همچون شنا، راهپیمایی و باغبانی، براساس این گزارش فعالیت جسمی می‌توانند به فائق آمدن بر تاثیرات سرطان و درمان آن، مانند خستگی و اضافه وزن، کمک کنند. ورزش و تحرک فیزیکی، خستگی و فرسودگی بیمار را در طی دوره درمان افزایش نمی‌دهد و در عوض باعث افزایش سطح انرژی آنها بعد از درمان می‌شود. فعالیت جسمی همچنین احتمال ابتلا به امراض قلبی و پوکی استخوان را کاهش می‌دهد. انجام فعالیت‌های بدنی در حد توصیه‌شده، همچنین احتمال مرگ به دلیل سرطان و بازگشت بیماری بعد از مداوا را کاهش می‌دهد.
تحقیقات نشان داده بود که ورزش کردن احتمال بازگشت سرطان سینه را تا حد ۴۰ درصد کاهش می‌دهد. در مورد مبتلایان به سرطان پروستات نیز این احتمال حدود ۳۰ درصد کاهش می‌یابد.
فعالیت‌های بدنی سریع و چابک بهترین شیوه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان، بویژه سرطان‌های ریه و دستگاه گوارش می‌باشد. همچنین تحقیقات نشان داده‌ که فعالیت جسمی می‌تواند کیفیت زندگی، خلق و انجام فعالیت جسمی بیماران را در طی و بعد از درمان بهبود بخشد. پژوهشگران عنوان می‌کنند ورزش در درمان و بازتوانی بیماران سرطانی نقش بسیار ویژه‌ای دارد.
خواب بیشتر به بهبود عملکرد ورزشکاران کمک می‌کند
کسانی که خواب کاملی دارند، به طور قابل توجهی عملکرد جسمی بهتری دارند. پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که خواب و استراحت کافی، به اندازه آموزش و رژیم غذایی برای ورزشکاران نخبه اهمیت دارد. بسیاری از ورزشکاران و مربیان می‌دانند که خواب نقش مهمی دارد، اما خواب معمولاً اولین چیزی است که قربانی می‌شود. کارشناسان می گویند که با خواب باید همان برخوردی را داشت که با ورزش داریم. به این معنی است که باید خواب را یک فرآیند فعال فرض کرد. خوابیدن به اندازه کافی فعالیت مثبتی است که کمک می‌کند در همه جنبه های زندگی بهتر عمل کنید

حرکات کششی آرام و تکراری می‌تواند تا حد زیادی سبب پیشگیری از بروز بسیاری از آسیب‌های شدید شود
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که گرچه تمرینات کششی قبل از ورزش به طور کامل جلوی آسیب‌دیدگی را نمی‌گیرد. اما با این وجود بهتر است حرکات کششی آرام و تکراری قبل از ورزش صورت گیرد. آنها با انجام یک تحقیق بر روی بیش از سه هزار دونده که به دو گروه مساوی تقسیم شده بودند و دسته اول قبل از آغاز به دویدن حرکات کششی انجام دادند و دسته دوم بدون انجام حرکات کششی به دویدن پرداختند به این نتیجه رسیدند که طی ۳ ماه شانزده درصد ورزشکاران دچار آسیب شدند که تعداد آنها در هر گروه مساوی بود. البته این گفته به آن معنا نیست که باید تمرینات کششی را کنار گذاشت.
حرکات کششی آرام و تکراری می‌تواند تا حد زیادی سبب پیشگیری از بروز بسیاری از آسیب‌های شدید شود. کشش باعث می‌شود که بافت‌های ماهیچه‌ای در امتداد یکدیگر قرار گرفته و بالطبع فرایند بهبودی پس از یکسری تمرینات طاقت فرسا تسریع پیدا کند.
اگر بافت‌ها دچار در هم پیچیدگی شده باشند، قسمت های آسیب دیده نیاز به زمان بیشتری برای التیام یافتن پیدا می کنند. بدن سازهای حرفه ای به خوبی می دانند که بهبودی تا چه حد حائز اهمیت می باشد. زمانی که خوب شدن ماهیچه‌ها برای مدت زمان زیادی به طول بینجامد، کل چرخه ورزشی قطع شده و مشکل پیدا می‌کند و به همین دلیل رشد ماهیچه ها به تعویق می‌افتد.
تحقیقات گویای این مطلب است که حرکات کششی از احساس درد و سخت شدگی ماهیچه در روز بعد که به دلیل ساخته شدن اسید لاکتیک در ماهیچه می باشد جلوگیری می‌کند.
حرکات کششی می تواند از گرفتگی عضلات نیز جلوگیری کند. برخی از عضلات مانند ماهیچه های پشت پا ( از زانو تا مچ پا) بیش از سایر ماهیچه دچار گرفتگی می شوند. بدن به طور طبیعی در مقابل کششهای بیش از حد از خود واکنش نشان می دهد.
از طریق انجام حرکات کششی فرد قادر می‌شود تا قابلیت انعطاف پذیری بدن خود را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهد. این امر سبب می‌شود تا تمام قسمت های یک ماهیچه به حرکت واداشته شوند. این کار برای بدن سازها بسیار مفید است چرا که به دلیل خستگی و در هم پیچیدگی این امکان وجود دارد که ماهیچه ها احساس خستگی کرده و کل قسمت ها در تمرین ها فعالیت نکنند، اما با کمک از حرکات کششی گرفتگی عضلات به پایین ترین میزان خود می‌رسد .
حرکات کششی را نرم و آهسته انجام دهید
انجام نرم و آهسته حرکات به شما کمک می‌کند تا عضلات تان ریلکس شوند و از این‌رو سبب لذت‌بخشی و سودمندی بیشتر حرکات کششی می‌گردد. هم‌چنین، سبب جلوگیری از بروز کشیدگی و پارگی‌های عضلانی‌ می‌شود که معمولاً در اثر انجام حرکات سریع و ناگهانی رخ می‌دهند.
نباید حرکات کششی تبدیل به فعالیتی دردناک شوند. کشش باید لذت‌بخش، آرامش‌دهنده و سودمند باشد با این وجود، هنوز بسیاری از افراد عقیده دارند که برای حصول بهترین نتیجه از حرکات کششی باید مدام خودشان را در معرض درد و عذاب بدهند. این یکی از بدترین اشتباهاتی است که معمولاً در هنگام انجام حرکات کششی رخ می‌دهد.
پس از تمرین های سخت و شدید، ماهیچه ها باید خود را باز سازی کنند. در این حالت بافت هایی که در هم پیچیده شده اند این کار را دشوار ساخته و فرایند بهبودی را کند می کنند. زمانی که شما ماهیچه های خود را می کشید، بافتهای عضلانی در امتداد هم قرار گرفته و جریان خون در انها تسریع پیدا می‌کند. درست مثل کشیدن یک لباس چروک. این امر همچنین باعث می‌شود که وترها انعطاف پذیری بیشتری پیدا کنند.
تحقیقات گویای این مطلب است که حرکات کششی مانع از بروز آسیب دیدگی و سخت شدگی ماهیچه ها می شوند. همچنین از احساس درد و سخت شدگی ماهیچه در روز بعد که به دلیل ساخته شدن اسید لاکتیک در ماهیچه می باشد جلوگیری می‌کند. حرکات کششی می تواند از گرفتگی عضلات نیز جلوگیری کند. برخی از عضلات مانند ماهیچه های پشت پا ( از زانو تا مچ پا) بیش از سایر ماهیچه دچار گرفتگی می شوند.
بدن طور طبیعی در مقابل کششهای بیش از حد از خود واکنش نشان می دهد. از طریق انجام حرکات کششی فرد قادر می‌شود تا قابلیت انعطاف پذیری بدن خود را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهد. این امر سبب می‌شود تا تمام قسمت های یک ماهیچه به حرکت واداشته شوند. این کار برای بدن سازها بسیار مفید است چرا که به دلیل خستگی و در هم پیچیدگی این امکان وجود دارد که ماهیچه ها احساس خستگی کرده و کل قسمت ها در تمرین ها فعالیت نکنند، اما با کمک از حرکات کششی گرفتگی عضلات به پایین ترین میزان خود می‌رسد.

پیاده روی بهترین و سودمندترین فعالیت برای بیماران مبتلا به پارکینسون است.
پژوهشگران عقیده دارند بیمارانی که از دستگاه‌های ورزشی مانند تردمیل و با سرعتی متعادل و آرام استفاده می‌کنند اکثرا بیشتر از بیمارانی که ورزش و دویدن سریع را انتخاب می‌کنند، سود می‌برند. پژوهشگران در مطالعات خود روی ۶۷ بیمار مبتلا به پارکینسون که به طور اتفاقی انتخاب شده بودند، بررسی کردند. از این بیماران خواسته شد که در گروه‌های مختلف، فعالیت‌های متفاوتی را انجام دهند مثلا بعض بیماران با سرعت پایینی از تردمیل استفاده کردند و برخی تمرینات شدیدتر و سریعتری را انجام دادند. در نتیجه در حالی که تمام انواع تمرینات برای این بیماران مفید بود اما مشخص شد بیشترین تاثیر مثبت نصیب بیمارانی می‌شود که پیاده روی با سرعت آرام‌تر و شدت کمتر را انتخاب کرده‌اند و این بیماران از تمرینات خود بیشترین سود را می برند.

پزشکی ورزشی
پزشکی ورزشی یک نوع تخصص است که با هدف پیشگیری، تشخیص و درمان آسیب‌هایی که احتمال دارد در تمرینات و مسابقات ورزشی ایجاد شود، مخصوصا صدمات مربوط به چرخش و پیچش مفصلی که منجر به آسیب عضلات، تاندون‌ها (زردپی)، لیگامان‌ها (رباط)، منیسک(مینیسک)، استخوان و خود مفاصل میشود، میپردازد.
پزشکی ورزش شاخه‌ی متنوع و گسترده‌ای از پزشکی است که نه تنها به درمان و توانبخشی بلکه بر پیشگیری نیز تأکید دارد. در ایران نیز در رشته‌های تربیت بدنی و علوم ورزشی به آن پرداخته شده است و هم اکنون نیز در سال‌های اخیر رشته‌ی تخصصی آن در دانشگاه علوم پزشکی تهران تدریس می‌شود. علاوه بر این در طب ورزش به تناسب و سلامت،تغذیه و رژیم های غذایی ،دوپینگ و... در ورزش و ورزشکاران می‌پردازد